غرض علمای اصول برای اجرای برائت، ادله بسیاری بیان کردهاند. یکی از مهمترین دلایل، حدیث رفع است که در جایگاههای متعددی به کار میرود. یکی از آن موارد، مصادیق «ما لایعلمون» است. مضمون این فقره، از آن حکایت دارد که هنگام شک در ایجاب حکمی، برائت جاری شود. اکنون این سؤال مطرح است که آیا در احکام ظاهری مانند احتیاط نیز «ما لایعلمون» وارد شده است و به برائت حکم میکند یا نه؟ این بحث در کتابهای اصولی به صورت مستقل نیامده است. از این رو بررسی این موضوع ضروری به نظر میرسد.
نوشتار حاضر به روش توصیفیـتحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانهای به بررسی جریان برائت در احتیاط وجوبی با تکیه بر دیدگاه محقق نایینی میپردازد. وی قائل به جریان برائت در اوامر احتیاطی هستند، ولی محققانی چون شهید صدر و استاد آملی لاریجانی، دیدگاه متفاوتی دارند. محقق نایینی سه بیان در مورد این موضوع مطرح میکند: لغو بودن بحث، بیمعنا بودن آن و حاکم بودن «برائت از واقع» بر «برائت از احکام ظاهری، یعنی احتیاط». در این مقاله، بیان دوم و سوم قابل تأمل تشخیص داده شده است و بیان اول که همان لغویت میباشد، تأیید و تقویت میشود.
خدارحمی, منوچهر, & خدادادی, سعید. (1401). تأملی در جریان برائت در احتیاط وجوبی با تکیه بر دیدگاه محقق نایینی. فصلنامه پژوهش های اصولی, 9(30), 81-102.
MLA
منوچهر خدارحمی; سعید خدادادی. "تأملی در جریان برائت در احتیاط وجوبی با تکیه بر دیدگاه محقق نایینی". فصلنامه پژوهش های اصولی, 9, 30, 1401, 81-102.
HARVARD
خدارحمی, منوچهر, خدادادی, سعید. (1401). 'تأملی در جریان برائت در احتیاط وجوبی با تکیه بر دیدگاه محقق نایینی', فصلنامه پژوهش های اصولی, 9(30), pp. 81-102.
VANCOUVER
خدارحمی, منوچهر, خدادادی, سعید. تأملی در جریان برائت در احتیاط وجوبی با تکیه بر دیدگاه محقق نایینی. فصلنامه پژوهش های اصولی, 1401; 9(30): 81-102.