از مهمترین چالشهایی که در مقام استنباط پیش روی فقیه است، مساله تغییر معانی الفاظ و دستیابی به معنای آنها در زمان صدور نصّ است. تمسک به «أصالةالثبات» راهی است که فقیهان برای حل این مساله برگزیدهاند. گرچه بررسی این اصل مهم و راهگشا ازجمله مباحث علم اصول است، اما کمتر مورد ارزیابی تفصیلی واقع شده است. نوشته حاضر به روش تحلیلی انتقادی سعی در واکاوی این قاعده و ادله حجیّت آن دارد؛ لذا با استفاده از منابع کتابخانهای و رایانهای به بررسی ادله حجیّت أصالةالثبات پرداخته است. از مهمترین ادلهای که در این نوشتار بدان پرداخته شده است و میتوان بر حجیّت أصالةالثبات اقامه نمود: استصحاب، سیره عقلا، سیره متشرعه و انسداد میباشد که بعضاً خود دارای اقسامی هستند.