آشنایی با زبان عربی در مراجعهی مستقیم به متون دین ضرورت دارد. منبع علوم دینی عبارت است از متون دین. متن دین ویژگیهایی دارد که در متون دیگر نیست. این ویژگیها به نامحدود و خطاناپذیر بودن علم صاحب دین قابل ارجاع است. متون دین حامل همهی قوانین تکوینی و تشریعی تا پایان جهان تکلیف است؛ واضح است که همهی امکانات زبانی در این متون برای هدایت جامع موجودات خردمند به کار گرفته شده است. پارهای از محققان برای استنباط فقهی از متون دین دانستن علوم لغت، صرف و نحو را کافی دانستهاند. عدهای دیگر از محققان در کنار این علوم، دانش معانی و دانش بیان را نیز ضروری شمردهاند. در این نوشتار کوشش میشود تا نشان داده شود که اجتهاد در هر علم دینی، از جمله اجتهاد فقهی، بینیاز از دانش بلاغت[= دانش معانی و دانش بیان] نیست.