@article { author = {هاشمی شاهرودی, ، سیدمحمود}, title = {بحثی پیرامون اخبار من بلغ}, journal = {فصلنامه پژوهش های اصولی}, volume = {2}, number = {شماره 4 و 5}, pages = {-}, year = {2003}, publisher = {آیت الله صادق آملی لاریجانی}, issn = {2251-6808}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {حاصل سخن آن که مرحوم آیت الله خویی قدس سره با استدلال خود نمی‌تواند احتمال دوم را منتفی دانسته و در نتیجه به همراه انتفاء احتمال اول معنای سوم،یعنی استحباب نفسی را متعین و ثابت بداند؛زیرا-بنابر آن چه گذشت-اگر هم لسان اخبار من بلغ با جعل حجیت در حد اماره منافاتی داشته باشد اما با جعل حجیت در حد اصل منافاتی نداشته و می‌تواند مقصود از آن‌ها جعل امر ظاهری طریقی به استحباب باشد{P1P}. لهذا چنان‌چه عنوان وارد شده در لسان دلیلی مناسب با این مقوله باشد،یعنی موضوع حکم عقلی عملی در باب اطاعت و عصیان مولی باشد دیگر ظهور خطاب شرعی در مولویت به معنای اول از بین خواهد رفت،که ما نحن فیه این چنین است؛زیرا تعبیر؛من بلغه شیء من الثواب فعمله»همان تعبیر انقیاد و انجام شیء به جهت تحصیل ثواب مولی در آخرت است که اطاعت می‌باشد. مرحوم آقای خویی قدس سره بعد از بیان ثمرۀ یاد شده{P1P}آن را انکار کرده و می‌گویند{P2P} اخبار من بلغ چه مفادشان جعل حجیت باشد و چه استحباب اصلا برای موارد ثبوت حرمت اطلاق ندارد؛زیرا عبارت:؛من بلغه شیء من الثواب»در این اخبار تنها ناظر به جایی است که تنها احتمال استحباب باشد و امر دایر گردد بین مستحب بودن و نبودن،و نه مستحب و حرام. البته باید توجه داشت که چنان چه قائلین به احتمال دوم(حجیت)و استفادۀ آن از اخبار من بلغ تنها حجیت مفاد و مدلول مطابقی خبر ضعیف را یعنی در حد ثبوت استحباب آن فعل نه لوازم و مثبتات آن-که منشأ تعارض است-قائل شوند،باز هم نتیجه تساقط خواهد بود،البته اگر قائل به مسلک مرحوم میرزای نایینی قدس سره شویم که جعل دو کاشف و طریق که علم بهکذل احدهما باشد ممکن نیست گرچه مخالفت قطعیۀ عملیه لازم نیاید."}, keywords = {اخبار,استحباب,بلغ,حجیت,احتمال,جعل,روایات,حکم,ترغیب,مستحب}, url = {https://www.juosul.ir/article_114363.html}, eprint = {https://www.juosul.ir/article_114363_7930e72feeb89e39fd1c0c94dee1b982.pdf} }